Van Lisboa naar Fatima 151 km.
Blijf op de hoogte en volg Ans
29 Augustus 2012 | Portugal, Fátima
22/8) Vlucht van Amsterdam naar Lissabon is goed verlopen. Na aankomst in Portugal zijn we vanaf het vliegveld naar Moscavide gelopen waar de komende twee nachten ons eerste overnachtingsadres is in een jeugdherberg. Moscavide is een klein dorpje aan de rand van Lissabon waar we onze tocht zullen beginnen. We gaan 's avonds redelijk vroeg naar bed waar ik nog mijn best moet doen om in een stapelbed te klimmen. Als ik aan de klim begin heb ik even het gevoel of het hele bed naar achteren kiepert. Dat is ook al lang geleden maar zoals een Nederlands spreekwoord zegt ' oefening baart kunst' ga ik ervan uit dat ik dit kunstje de komende weken wel aardig onder de knie zal krijgen.
23/8 ) Van Moscavide naar Lissabon gelopen, 9.5 km. een mooie afstand om de eerste dag mee te beginnen. Allereerst zoeken we de kathedraal op om onze credentials te laten stempelen. Dit zijn paspoorten die ons toegang geven tot goedkopen overnachtingsadressen tijdens deze pelgrimstocht. Na het bezichtigen van de kathedraal zijn we de stad doorgeslenterd en hebben de Dominicuskerk bezocht. Niet alleen omdat hier onze achtenaam vandaan komt. Enkele jaren geleden is hier brand geweest en is met de restauratie van de kerk besloten de binnenkant zwart geblakerd te laten. Het is een eenvoudige kerk waar het licht dat door de glas in lood ruiten naar binnen schijnt zorgt voor een mooi effect. Daarna hebben we in de stad nog een gingjina gedronken. Deze drank is bekend in Lissabon en op aanraden van een medewerker van de jeugdherberg hebben we deze geprobeerd. Was erg lekker en smaakte naar meer. Daar konden we helaas niet aan beginnen omdat we nog meer van de stad wilden zien en het lopen ons dan niet zo gemakkelijk meer zou vallen. Nadat we nog enkele bezienswaardigheden van Lissabon hebben bekeken zijn we met de metro naar Moscavide terug gereisd. Dat was nog even een puzzel op het station om uit te zoeken hoe dat hier werkt. Want er stonden wel overal kaartjesautomaten, maar geen gebruiksaanwijzing in het Engels of Duits. Alles in het Portugees. Dus wij eerst op zoek naar een medewerker van het stationnetje. Nadat we die gevonden hadden probeerde hij in Portugees en met handgebaren uit te leggen hoe hier het systeem werkt, waarop het ons nog niet geheel duidelijk was waarom we dan per kaartje € 1.50 méér moesten betalen als aangegeven voor het traject dat we moesten reizen. Later kwamen we erachter dat je dit bedrag moet betalen voor het kaartje en dat je het daarna kunt opladen. Zoals bij ons de chipkaart dus, maar dan toch goedkoper.
24/8 ) Zes uur liep de wekker af. Even een yogurtje gegeten en om kwart voor zeven liepen we. Het pad volgt de rivier de Tejo. Een erg brede rivier die we de komende uren konden volgen. We zien de zon boven de rivier opkomen. De eerste uurtjes is het nog heerlijk koel. Rond tien uur begint het toch al aardig warm te worden. In de loop van de dag gaat de temperatuur de beloofde 27 graden voorbij en om 13.00 uur is het 31 graden. Leuk beginnentje. Goed dat we in Nederland met onze trainingen ook een aantal keren hoge temperaturen hadden en het lukt ons ook vandaag deze temperatuur te trotseren. Om 14.00 u. komen we aan in Verdelha de Baixo en trakteren we onszelf op een lekker biertje die hier maar tachtig cent kost. Trouwens de koffie kost hetzelfde. We vonden een leuke overnachtingsplek, gaan douchen en doen ons handwasje. Een t-shirt, ondergoed en een paar sokken.Dan even plat, benen en voeten languit. Bij de plaatselijke supermarkt eten en water inslaan voor morgen. Die avond bij het plaatselijk restaurantje heerlijk gegeten waar ze een´crisismenu´hebben voor zeven euro. Dat zouden ze in Nederland ook moeten doen.! Salada, aardappels of patat en een grote moot zalm. Met als klap op de vuurpijl zeven glazen bier gratis. Ze weten hier wel hoe ze iemand in crisistijd kunnen verwennen! In de loop van de avond kwamen er nog een Japanner, Spanjaard en Italiaan binnen. Even gekletst en om negen uur naar bed.
25/8) Zes uur weer op en na een ontbijtje van yogurt en pruimen om de stoelgang op gang te krijgen weer op pad. Vandaag was de route landschappelijk gezien niet zo mooi. Veel langs drukke wegen gelopen en 6 km. industrieterrein. Een klein dorpje doorgelopen met een mooi plein met fontein, bankjes en grote bomen waar we ons brood hebben gegeten. Aangekomen in Azambuja vonden we meteen de brandweerkarzerne waar we voor 3 euro p.p. konden overnachten. In een grote zaal lagen stapels matrassen. Matrasje uitgezocht, naar een mooie plek in de zaal gesleept, slaapzak erop en klaar. Na een frisse douche even weer gestrekt om onze spieren rust te gunnen. Na een paar uurtjes naar de supermarkt om brood, yogurt, water, fruit en beleg te kopen voor de volgende dag. Veel hoeven we niet te kopen want we komen onderweg nogal eens iets tegen. Tomaten die over een schutting hangen om ons brood mee te versieren, een lemon om ons water mee te verfrissen en als Nel even later vanachter een boom vandaan komt heeft ze handen vol verse vijgen voor de nodige energie. Vandaag was de tocht erg mooi, heel warm en héééél vermoeiend. De route liep door tomaten, druiven, mais, paprika en zonnebloemvelden. Het grootste gedeelte over zandpaden. Weer bij de brandweer geslapen waar we ook ´Barcelona en Garda´ weer tegenkwamen. Barcelona had zich kapot gelopen om Garda bij te houden. Hij was oververmoeid en toen ze ´s avonds terugkwamen van het eten en een drankje kwamen ze eerst zingend binnen. De feeststemming veranderde al snel toen Barcelona zijn darmen er zowat uitkotste. Ik heb verder lekker op mijn matrasje geslapen.
26/8 ) Ron heeft afgelopen nacht slecht geslapen en begon de dag met een bica. Dat is een erg klein kopje met erg sterke koffie. Niet te drinken maar voor Ron een soort doping. Na zo´n kopje gaat bij hem de straalaandrijving aan en zie je hem de komende uren vanuit de verte aan kop lopen. Vandaag was het weer heerlijk warm. Beloofd was dat de komende dagen de temperatuur zou zakken maar inplaats van 26 graden kregen we er 33. Weer voorspellen kunnen ze hier dus ook niet. Regelmatig een stop ingelast. Onderweg verse tomaten, druiven en vijgen geplukt en gegeten. Bij een oude wasplaats de schoenen en sokken uit en even met de voeten in het ijskoude water. Achteraf gezien was dit niet zo verstandig want je kreeg acuut spierpijn in de kuiten. Ron had zijn voeten niet goed gedroogd en liep nog even een blaar onder zijn voeten. In Santarém aangekomen eerst op zoek naar een slaapplaats. Bij het klooster namen ze geen pelgrims meer op. (zou Barcelona hier al eens zijn geweest?) Toen op zoek naar de brandweerkazerne. Die was niet zo makkelijk te vinden. Dus vragen en vragen. Een oude vrouw vond het maar niks dat een paar ruig uitziende ongeschoren mannen op haar afkwamen en schudden nee, zwaaide met haar hand dat we moesten maken dat we weg kwamen, maar toen ze zag dat we haar niet met rust zouden laten totdat ze ons de weg gewezen had, vluchte ze daarop zelf snel weg. Volgende voorbijgangers waren gelukkig hulpvaardiger. Na een aantal extra km´s. hadden we eindelijk de brandweer gevonden. Bleek dat ze naar een nieuw gebouw verhuisd waren. Geen wonder dus dat we ze met onze plattegrond niet konden vinden. Uitgeput vielen we naar 36.2 km. op onze matras neer.
27/8 ) Vandaag werd het landschap heuvelachtiger wat het wel zwaarder maakte. Maar als we boven op de top waren aanbeland hadden we een mooi uitzicht over olijfboomgaarden en dorpjes in de verte. Vandaag was het weer niet koeler met 31 graden. Je raakt er bijna aan gewend! Maar doordat er meer hoge bomen groeiden hadden we iets minder last van de warmte. Als je hier door de dorpjes loopt denk je soms dat iedereen dood is. Iedereen verbergt zich overdag achter de dichte luiken. Ook zijn de winkels in de middag dicht en gaan rond 17.00u pas weer open. Dus als je ergens een café tegenkomt of een winkeltje dan moet je maar meteen daar koffie drinken of iets kopen wat je die dag nog nodig denkt te hebben. Alle dorpen hebben een dorpsplein met bomen, bankjes en een fonteintje. Op deze plaatsen pauzeren we meestal. Als het fonteintje droogstaat, is er meestal wel iemand die je in de gaten heeft en even de kraan van de fontein opendraaid. Inmiddels weten we ook hoe dat werkt en kunnen we dit zelf. De bevolking is erg vriendelijk. Onderweg claxoneren chauffeurs en zwaaien naar ons. Ook krijgen we regelmatig van de bevoling ´peptalk´. Er word naar ons geroepen, ´Bom Camino, Muite beun, Jesuz ou o compagne en iedereen groet met Bom dia´. Je komt zelden iemand tegen die Engels spreekt. Heb je geluk dan is er soms iemand die Frans spreekt. De meeste communicatie met de bevoking gaat via handgebaren. Maar we leren elke dag weer enkele Portugeese woordjes. Wat ook grappig is, als je een café zoekt voor een kopje koffie. Die loop je gewoon voorbij en na vragen blijkt die zich in een schuur van een boertje te bevinden waar je ook zijn tractor nog ziet staan. De groentenman en de bakker vind je ook zo maar niet. Dat moet je echt weten. En als je het goede huis te pakken hebt is het een kwestie van aankloppen en dan kun je je inkopen doen. Fruit hoeven we trouwens niet veel meer te kopen, die vinden we in overvloed onderweg. Vandaag zagen we geen tomatenvelden meer. Daarvoor inplaats waren er voldoende perziken, meloenen, granaatappelen, amandelen en de druiven en vijgen ook nog. Onze overnachting was super. We werden al opgewacht door een aardige man, die volgens ons al door iemand was ingeseind. We hadden een heel huis voor onszelf met een keuken. Dus hebben we met enkele ingredienten zelf een maaltijd bereid. Menu ´Improvisatie´.
28/8 ) Bij een temperatuur van 28 graden was het iets koeler dan de afgelopen dagen met zelfs af en toe een welkom spatje regen. In het dorp waar we vandaag aankomen zou er geen mogelijkheid zijn om iets te kopen of te eten. Dus onderweg voor de avond en de dag daarop proviand inslaan. Proberen een bakker te vinden. Na vragen bleek dat deze om een bepaalde tijd langs het kerkplein komt. Wij wachten maar geen bakker. Die zat vast ergens koffie te drinken. Na een poos wachten hebben Ruud en ik Nel en Ron onder een boom achtergelaten en zijn naar het dorp teruggelopen. Hier hadden we een winkeltje gezien. Inkopen gedaan en toen met enkele kilootjes in de rugzak omhoog.Het laatste stuk was extra mooi. Een smal pad dat wel steil omhoog liep over grote rotsblokken. Blijkbaar zijn de mooiste paadjes ook de zwaarste. Op de plaats waar we omhoog moesten stond een man ons op te wachten. Die had ons in de verte al aan zien komen. Omdat de richtingaanwijzer op die plek aan barrels gereden was, dacht hij dat we het pad voorbij zouden lopen en was zo aardig ons de juiste richting aan te geven. Aardige mensen hier! Weer bij de brandweer overnacht waar ze ook een bar hadden. Dus we konden meteen aan het bier. Er word gezegd dat iedereen tijdens deze tocht behoorlijk afvalt. Ik denk dat ik hierna een bierbuik heb! ´s Avonds in het dorp inderdaad geen restaurant te vinden, wel een snackbar. Maar hier is een snackbar anders dan bij ons. Geen patat met frikandel. Het werd voor mij een tosti kaas van een halve meter en voor de rest een pannenkoek.
23/8 ) Van Moscavide naar Lissabon gelopen, 9.5 km. een mooie afstand om de eerste dag mee te beginnen. Allereerst zoeken we de kathedraal op om onze credentials te laten stempelen. Dit zijn paspoorten die ons toegang geven tot goedkopen overnachtingsadressen tijdens deze pelgrimstocht. Na het bezichtigen van de kathedraal zijn we de stad doorgeslenterd en hebben de Dominicuskerk bezocht. Niet alleen omdat hier onze achtenaam vandaan komt. Enkele jaren geleden is hier brand geweest en is met de restauratie van de kerk besloten de binnenkant zwart geblakerd te laten. Het is een eenvoudige kerk waar het licht dat door de glas in lood ruiten naar binnen schijnt zorgt voor een mooi effect. Daarna hebben we in de stad nog een gingjina gedronken. Deze drank is bekend in Lissabon en op aanraden van een medewerker van de jeugdherberg hebben we deze geprobeerd. Was erg lekker en smaakte naar meer. Daar konden we helaas niet aan beginnen omdat we nog meer van de stad wilden zien en het lopen ons dan niet zo gemakkelijk meer zou vallen. Nadat we nog enkele bezienswaardigheden van Lissabon hebben bekeken zijn we met de metro naar Moscavide terug gereisd. Dat was nog even een puzzel op het station om uit te zoeken hoe dat hier werkt. Want er stonden wel overal kaartjesautomaten, maar geen gebruiksaanwijzing in het Engels of Duits. Alles in het Portugees. Dus wij eerst op zoek naar een medewerker van het stationnetje. Nadat we die gevonden hadden probeerde hij in Portugees en met handgebaren uit te leggen hoe hier het systeem werkt, waarop het ons nog niet geheel duidelijk was waarom we dan per kaartje € 1.50 méér moesten betalen als aangegeven voor het traject dat we moesten reizen. Later kwamen we erachter dat je dit bedrag moet betalen voor het kaartje en dat je het daarna kunt opladen. Zoals bij ons de chipkaart dus, maar dan toch goedkoper.
24/8 ) Zes uur liep de wekker af. Even een yogurtje gegeten en om kwart voor zeven liepen we. Het pad volgt de rivier de Tejo. Een erg brede rivier die we de komende uren konden volgen. We zien de zon boven de rivier opkomen. De eerste uurtjes is het nog heerlijk koel. Rond tien uur begint het toch al aardig warm te worden. In de loop van de dag gaat de temperatuur de beloofde 27 graden voorbij en om 13.00 uur is het 31 graden. Leuk beginnentje. Goed dat we in Nederland met onze trainingen ook een aantal keren hoge temperaturen hadden en het lukt ons ook vandaag deze temperatuur te trotseren. Om 14.00 u. komen we aan in Verdelha de Baixo en trakteren we onszelf op een lekker biertje die hier maar tachtig cent kost. Trouwens de koffie kost hetzelfde. We vonden een leuke overnachtingsplek, gaan douchen en doen ons handwasje. Een t-shirt, ondergoed en een paar sokken.Dan even plat, benen en voeten languit. Bij de plaatselijke supermarkt eten en water inslaan voor morgen. Die avond bij het plaatselijk restaurantje heerlijk gegeten waar ze een´crisismenu´hebben voor zeven euro. Dat zouden ze in Nederland ook moeten doen.! Salada, aardappels of patat en een grote moot zalm. Met als klap op de vuurpijl zeven glazen bier gratis. Ze weten hier wel hoe ze iemand in crisistijd kunnen verwennen! In de loop van de avond kwamen er nog een Japanner, Spanjaard en Italiaan binnen. Even gekletst en om negen uur naar bed.
25/8) Zes uur weer op en na een ontbijtje van yogurt en pruimen om de stoelgang op gang te krijgen weer op pad. Vandaag was de route landschappelijk gezien niet zo mooi. Veel langs drukke wegen gelopen en 6 km. industrieterrein. Een klein dorpje doorgelopen met een mooi plein met fontein, bankjes en grote bomen waar we ons brood hebben gegeten. Aangekomen in Azambuja vonden we meteen de brandweerkarzerne waar we voor 3 euro p.p. konden overnachten. In een grote zaal lagen stapels matrassen. Matrasje uitgezocht, naar een mooie plek in de zaal gesleept, slaapzak erop en klaar. Na een frisse douche even weer gestrekt om onze spieren rust te gunnen. Na een paar uurtjes naar de supermarkt om brood, yogurt, water, fruit en beleg te kopen voor de volgende dag. Veel hoeven we niet te kopen want we komen onderweg nogal eens iets tegen. Tomaten die over een schutting hangen om ons brood mee te versieren, een lemon om ons water mee te verfrissen en als Nel even later vanachter een boom vandaan komt heeft ze handen vol verse vijgen voor de nodige energie. Vandaag was de tocht erg mooi, heel warm en héééél vermoeiend. De route liep door tomaten, druiven, mais, paprika en zonnebloemvelden. Het grootste gedeelte over zandpaden. Weer bij de brandweer geslapen waar we ook ´Barcelona en Garda´ weer tegenkwamen. Barcelona had zich kapot gelopen om Garda bij te houden. Hij was oververmoeid en toen ze ´s avonds terugkwamen van het eten en een drankje kwamen ze eerst zingend binnen. De feeststemming veranderde al snel toen Barcelona zijn darmen er zowat uitkotste. Ik heb verder lekker op mijn matrasje geslapen.
26/8 ) Ron heeft afgelopen nacht slecht geslapen en begon de dag met een bica. Dat is een erg klein kopje met erg sterke koffie. Niet te drinken maar voor Ron een soort doping. Na zo´n kopje gaat bij hem de straalaandrijving aan en zie je hem de komende uren vanuit de verte aan kop lopen. Vandaag was het weer heerlijk warm. Beloofd was dat de komende dagen de temperatuur zou zakken maar inplaats van 26 graden kregen we er 33. Weer voorspellen kunnen ze hier dus ook niet. Regelmatig een stop ingelast. Onderweg verse tomaten, druiven en vijgen geplukt en gegeten. Bij een oude wasplaats de schoenen en sokken uit en even met de voeten in het ijskoude water. Achteraf gezien was dit niet zo verstandig want je kreeg acuut spierpijn in de kuiten. Ron had zijn voeten niet goed gedroogd en liep nog even een blaar onder zijn voeten. In Santarém aangekomen eerst op zoek naar een slaapplaats. Bij het klooster namen ze geen pelgrims meer op. (zou Barcelona hier al eens zijn geweest?) Toen op zoek naar de brandweerkazerne. Die was niet zo makkelijk te vinden. Dus vragen en vragen. Een oude vrouw vond het maar niks dat een paar ruig uitziende ongeschoren mannen op haar afkwamen en schudden nee, zwaaide met haar hand dat we moesten maken dat we weg kwamen, maar toen ze zag dat we haar niet met rust zouden laten totdat ze ons de weg gewezen had, vluchte ze daarop zelf snel weg. Volgende voorbijgangers waren gelukkig hulpvaardiger. Na een aantal extra km´s. hadden we eindelijk de brandweer gevonden. Bleek dat ze naar een nieuw gebouw verhuisd waren. Geen wonder dus dat we ze met onze plattegrond niet konden vinden. Uitgeput vielen we naar 36.2 km. op onze matras neer.
27/8 ) Vandaag werd het landschap heuvelachtiger wat het wel zwaarder maakte. Maar als we boven op de top waren aanbeland hadden we een mooi uitzicht over olijfboomgaarden en dorpjes in de verte. Vandaag was het weer niet koeler met 31 graden. Je raakt er bijna aan gewend! Maar doordat er meer hoge bomen groeiden hadden we iets minder last van de warmte. Als je hier door de dorpjes loopt denk je soms dat iedereen dood is. Iedereen verbergt zich overdag achter de dichte luiken. Ook zijn de winkels in de middag dicht en gaan rond 17.00u pas weer open. Dus als je ergens een café tegenkomt of een winkeltje dan moet je maar meteen daar koffie drinken of iets kopen wat je die dag nog nodig denkt te hebben. Alle dorpen hebben een dorpsplein met bomen, bankjes en een fonteintje. Op deze plaatsen pauzeren we meestal. Als het fonteintje droogstaat, is er meestal wel iemand die je in de gaten heeft en even de kraan van de fontein opendraaid. Inmiddels weten we ook hoe dat werkt en kunnen we dit zelf. De bevolking is erg vriendelijk. Onderweg claxoneren chauffeurs en zwaaien naar ons. Ook krijgen we regelmatig van de bevoling ´peptalk´. Er word naar ons geroepen, ´Bom Camino, Muite beun, Jesuz ou o compagne en iedereen groet met Bom dia´. Je komt zelden iemand tegen die Engels spreekt. Heb je geluk dan is er soms iemand die Frans spreekt. De meeste communicatie met de bevoking gaat via handgebaren. Maar we leren elke dag weer enkele Portugeese woordjes. Wat ook grappig is, als je een café zoekt voor een kopje koffie. Die loop je gewoon voorbij en na vragen blijkt die zich in een schuur van een boertje te bevinden waar je ook zijn tractor nog ziet staan. De groentenman en de bakker vind je ook zo maar niet. Dat moet je echt weten. En als je het goede huis te pakken hebt is het een kwestie van aankloppen en dan kun je je inkopen doen. Fruit hoeven we trouwens niet veel meer te kopen, die vinden we in overvloed onderweg. Vandaag zagen we geen tomatenvelden meer. Daarvoor inplaats waren er voldoende perziken, meloenen, granaatappelen, amandelen en de druiven en vijgen ook nog. Onze overnachting was super. We werden al opgewacht door een aardige man, die volgens ons al door iemand was ingeseind. We hadden een heel huis voor onszelf met een keuken. Dus hebben we met enkele ingredienten zelf een maaltijd bereid. Menu ´Improvisatie´.
28/8 ) Bij een temperatuur van 28 graden was het iets koeler dan de afgelopen dagen met zelfs af en toe een welkom spatje regen. In het dorp waar we vandaag aankomen zou er geen mogelijkheid zijn om iets te kopen of te eten. Dus onderweg voor de avond en de dag daarop proviand inslaan. Proberen een bakker te vinden. Na vragen bleek dat deze om een bepaalde tijd langs het kerkplein komt. Wij wachten maar geen bakker. Die zat vast ergens koffie te drinken. Na een poos wachten hebben Ruud en ik Nel en Ron onder een boom achtergelaten en zijn naar het dorp teruggelopen. Hier hadden we een winkeltje gezien. Inkopen gedaan en toen met enkele kilootjes in de rugzak omhoog.Het laatste stuk was extra mooi. Een smal pad dat wel steil omhoog liep over grote rotsblokken. Blijkbaar zijn de mooiste paadjes ook de zwaarste. Op de plaats waar we omhoog moesten stond een man ons op te wachten. Die had ons in de verte al aan zien komen. Omdat de richtingaanwijzer op die plek aan barrels gereden was, dacht hij dat we het pad voorbij zouden lopen en was zo aardig ons de juiste richting aan te geven. Aardige mensen hier! Weer bij de brandweer overnacht waar ze ook een bar hadden. Dus we konden meteen aan het bier. Er word gezegd dat iedereen tijdens deze tocht behoorlijk afvalt. Ik denk dat ik hierna een bierbuik heb! ´s Avonds in het dorp inderdaad geen restaurant te vinden, wel een snackbar. Maar hier is een snackbar anders dan bij ons. Geen patat met frikandel. Het werd voor mij een tosti kaas van een halve meter en voor de rest een pannenkoek.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
