Weer thuis en de foto's.
Blijf op de hoogte en volg Ans
03 Oktober 2012 | Nederland, Doetinchem
29/9) Na een reis met omwegen en waarom zou het een keer anders zijn, met vertragingen van de N.S. stonden we zaterdag om 13.00 uur bij mijn moeder voor de deur. Na een gezellige middag en bijkletsen met enkele familieleden zijn Ron en ik weer naar het treinstation gelopen en hebben de trein richting Doetinchem genomen. In Wehl zijn we uitgestapt en hebben de laatste kilometers naar huis gelopen. Een goede afsluiting van onze wandeling.
Thuis gekomen werden we verrast door een groot spandoek dat ons welkom heette. Enkele vrienden hadden het de afgelopen dagen druk gehad met fröbelen. De kamer was versierd met bloemen en ballonnen. Wat een fantastisch thuiskomen! Hiervoor zou je zó weer 635 kilometers gaan lopen.
We zijn weer thuis, met stevige wandelbenen en drie kilo minder vet op de botten. Helaas is de sinaasappelhuid op die stevige wandelbenen er niet minder op geworden. Voorlopig hebben we niet meer zulke wandelingen in de planning dus zal dat vetrandje er ook wel weer gauw zitten. Maar natuurlijk blijven we wel wandelen want daar beleven we veel plezier aan. Eerst maar eens ons 'normale' leven weer oppakken.
Afgezien van de snelwegen en het toch nog redelijk veel asfalt waar we regelmatig langs liepen, hebben we genoten van de mooie natuur. De vriendelijke en hulpvaardige mensen in Portugal. De 'crisismenu's', de café au pocinho laitte calliente, de heerlijke wijn, het fruit onderweg. Medepelgrims die we niet vergeten, Michel, Marie, Avelina, Lena, Lina, Mirjam, Piotr, Camilla, John, Petra, Alexandra, Miss America, Hong, David, D.D. ofwel de Denen. En de ongemakken, daar lachen we nu om, stoffige, stinkende overnachtingsplaatsen, snurkende, ongezellige Spanjaarden, op de onmogelijkste momenten moeten poepen! Ach, zo erg was het allemaal niet! Ons plan is daar ooit nog terug te komen om te wandelen en meer van het land te zien.
Ik denk terug aan al die leuke mensen die we tijdens deze wandeling ontmoet hebben. Waarschijnlijk zullen we ze nooit meer zien maar we zullen ze niet vergeten. Zij hebben een bijdrage geleverd aan een fijne en gezellige tijd.
Sinds ik last heb gekregen van een versleten knie heb ik niet méér gelopen dan 20 kilometers per dag. Nu heb ik mezelf verbaasd doen staan en niet gedacht nog zulke afstanden te kunnen lopen.
Ron heeft ooit gezegd deze tocht te willen meelopen om mij een plezier te doen. Ik geloof dat ik wel kan zeggen dat hij er zelf ook wel een beetje plezier aan heeft beleefd, afgezien dan van de soms overvolle herbergen en de plaatsen waar het niet al te schoon was. Maar dat hebben we ook overleefd zonder vreemde beestjes mee naar huis te nemen.
Maatje van mij, opa van 67 jaar. GOED GEDAAN JOCHIE!! En ik.... ik hoop stiekem dat opa nogeens met mij zo'n wandeling wilt gaan maken. Het zwerven is mij supergoed bevallen. Wie weet!?? Een mens mag toch altijd dromen!!!
Thuis gekomen werden we verrast door een groot spandoek dat ons welkom heette. Enkele vrienden hadden het de afgelopen dagen druk gehad met fröbelen. De kamer was versierd met bloemen en ballonnen. Wat een fantastisch thuiskomen! Hiervoor zou je zó weer 635 kilometers gaan lopen.
We zijn weer thuis, met stevige wandelbenen en drie kilo minder vet op de botten. Helaas is de sinaasappelhuid op die stevige wandelbenen er niet minder op geworden. Voorlopig hebben we niet meer zulke wandelingen in de planning dus zal dat vetrandje er ook wel weer gauw zitten. Maar natuurlijk blijven we wel wandelen want daar beleven we veel plezier aan. Eerst maar eens ons 'normale' leven weer oppakken.
Afgezien van de snelwegen en het toch nog redelijk veel asfalt waar we regelmatig langs liepen, hebben we genoten van de mooie natuur. De vriendelijke en hulpvaardige mensen in Portugal. De 'crisismenu's', de café au pocinho laitte calliente, de heerlijke wijn, het fruit onderweg. Medepelgrims die we niet vergeten, Michel, Marie, Avelina, Lena, Lina, Mirjam, Piotr, Camilla, John, Petra, Alexandra, Miss America, Hong, David, D.D. ofwel de Denen. En de ongemakken, daar lachen we nu om, stoffige, stinkende overnachtingsplaatsen, snurkende, ongezellige Spanjaarden, op de onmogelijkste momenten moeten poepen! Ach, zo erg was het allemaal niet! Ons plan is daar ooit nog terug te komen om te wandelen en meer van het land te zien.
Ik denk terug aan al die leuke mensen die we tijdens deze wandeling ontmoet hebben. Waarschijnlijk zullen we ze nooit meer zien maar we zullen ze niet vergeten. Zij hebben een bijdrage geleverd aan een fijne en gezellige tijd.
Sinds ik last heb gekregen van een versleten knie heb ik niet méér gelopen dan 20 kilometers per dag. Nu heb ik mezelf verbaasd doen staan en niet gedacht nog zulke afstanden te kunnen lopen.
Ron heeft ooit gezegd deze tocht te willen meelopen om mij een plezier te doen. Ik geloof dat ik wel kan zeggen dat hij er zelf ook wel een beetje plezier aan heeft beleefd, afgezien dan van de soms overvolle herbergen en de plaatsen waar het niet al te schoon was. Maar dat hebben we ook overleefd zonder vreemde beestjes mee naar huis te nemen.
Maatje van mij, opa van 67 jaar. GOED GEDAAN JOCHIE!! En ik.... ik hoop stiekem dat opa nogeens met mij zo'n wandeling wilt gaan maken. Het zwerven is mij supergoed bevallen. Wie weet!?? Een mens mag toch altijd dromen!!!
-
28 Maart 2017 - 22:09
Mia:
Leuk verslag van jullie pelgrimstocht!
Ik ga deze tocht in Juni lopen(zijn de plannen) maar tot Porto, wil graag Fatima eens zien. Heb al een aantal pelgrimstochten gelopen en hoef niet meer tot Santiago...
Ik ga altijd alleen(ben 74) en de ontmoetingen onderweg zijn geweldig!
dank voor het verslag!
groetjes, Mia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
