7/9 Camaldoli-Badia Prataglia 9 km. 579 ↑ 550 ↓

Vanochtend konden we pas om half negen ontbijten maar dat was geen probleem omdat we vandaag maar een korte loopdag voor de boeg hadden. We moesten weer naar hoogte klimmen en daarna bijna dezelfde meters weer naar beneden. Vraag je je soms toch af wat hiervan de zin is. * _ * Er zaten af en toe vervelende stukken tussen, steil en losse keien. Omdat Ron nog last had van zijn knie heb ik die vanochtend ingetapet. Dat ging gelukkig goed. We liepen nog steeds in het Nationaal park waarin veel wild schijnt te zitten. Omdat Ruud meestal voorop loopt met zijn lange benen, ziet hij dat wild het eerst. En vaak ook als enige. Als wij er dan aankomen is het al over alle bergen verdwenen. Wij hebben wel enkele herten gezien. Ik hoopte op wolven, al was het er maar één. Daar zou ik graag eens een ontmoeting mee willen hebben in het wild. Wel op redelijke afstand natuurlijk. Maar helaas. Aangekomen in Badia Prataglia maakt het dorp zich op voor een groot feest. Het feest van het vuur. Boven in de kerktoren zijn enkele mannen bezig een soort molotovcocktail vast te maken aan een kabel. De kabel loopt van boven naar beneden het dorpsplein op waar een grote stapel hout van enkele meters hoog ligt. Vanavond om 23.00 uur zal dan de molotovcocktail via de kabel naar beneden moeten glijden de houtstapel op en deze laten ontbranden. De inwoners hebben het over een groot Spectacolo. Dat kan het zeker gaan worden want enkele meters verwijderd van de houtstapel staat een Shel benzinestation. Wij zijn benieuwd maar vragen ons tegelijkertijd af of ons hotel wel ver genoeg uit de buurt ligt. Misschien dat de eigenaar uit voorzorg ons daarom de achterste kamers van de verst verwijderde vleugel heeft gegeven? We zijn niet van plan om het Spectacolo te gaan aanschouwen en gaan vroeg naar bed. De disco draait al op volle toeren en vuurwerk word ook al afgestoken. De oordoppen liggen klaar op het nachtkastje als het te gek gaat worden. We hoeven ons niet ongerust te maken. Vroeg in de avond begint het te onweren. Het gaat hard, de ramen en luiken van onze kamer schudden in de sponningen evenals het bed. Ik denk eerst nog dat het een aardbeving is. We zitten midden tussen de bergen dus het knalt hard. Het begint ook te stortregenen. De d.j. blijft ijverig zijn plaatsjes draaien en het knallen van het vuurwerk gaat ook door. Ze laten zich hier niet gauw ontmoedigen door het noodweer.