27/9 Greccio - Stroncone 13.1 km ↑ 475 ↓ 806

Nadat we door AnnaMaria bij het klooster waren afgezet liep ons pad meteen via trappen steil omhoog waar we het klooster bereikten. Boven aangekomen hadden we een mooi uitzicht met in de verte Greccio. Daarna liepen we het bos in waar het weer klimmen werd. Na een poos gelopen te hebben ging het bospad over op een zeer ongemakkelijk te lopen pad. Het was een pad met enkel grote keien die veelal met de scherpe kant naar boven lagen, daarbij waren we ook net aan de afdaling begonnen. Het was meer wiebelen dan lopen dus heel voorzichtig. Maar zo als aan alles kwam ook hieraan een eind en liepen we al vroeg in de middag de oude stad in. Ons hotel lag buiten dit oude stadsdeel dus moesten we nog een eindje verder een weg die steil naar beneden liep. Beneden aangekomen zagen we het hotel liggen en hoefden alleen nog maar over te steken. Bij het hotel aangekomen zag het er verlaten uit. Misschien siësta? Op de deur was een A4 geplakt met onze namen erop, welkom en voor het geval er niemand zou zijn op het moment van onze binnenkomst, wij zelf sleutelnummer 3 en 4 konden pakken. De hotelingang was een beetje verwarrend. In de hal bevonden zich drie deuren en een trap naar beneden. Dus een kwestie van uit proberen. Toen Ruud de trap af liep en wij de overige deuren wilden proberen, kwam juist een hotelgast binnen met in zijn kielzog de eigenaar. De rechter deur bleek de juiste te zijn waar we naar binnen geloodst werden. In deze ruimte bevond zich een soort van receptiebalie met een driezits bank, beiden volgeladen met papier, dekens en overig niet te definiëren rotzooi. Op de muren geen leeg plekje te vinden, alles vol geplakt met foto's. Nou de entree was niet hoopgevend. Verder naar onze kamers. Dit waren ooit mooie kamers geweest dat zag je wel maar nu hadden ze de beste tijd gehad. Een doorgezakt bed, geen w.c. bril op de pot en het douchegordijn met een groot gat erin had ook zijn functie verloren. Na onze wasbeurten liepen we naar het oude stadsdeel en na deze bezichtigd te hebben naar de plaatselijke bar, waar opa ons bij binnenkomst van het dorpje al uitgenodigd had om bij hem te komen zitten. Hij zat er nog steeds en verwelkomde ons met een brede lach en daar bleef het dan bij. Hij had ons niet veel te vertellen was waarschijnlijk al blij eens een keer andere gezichten te zien. Tegen etenstijd weer terug naar ons hotel waar we het restaurant opzochten. Ons was uitgelegd dat deze zich achter het hotel bevond. Wij dus de straat weer op, linksaf geslagen en daar was inderdaad het restaurant. Bleek gewoon hetzelfde gebouw te zijn en daar liep de trap vanuit de hal naar toe die we eerder die middag hadden gezien. De eigenaar dacht waarschijnlijk dat we nog wel enkele meters extra konden maken die dag. In het restaurant kozen we het Pelgrim menu wat overheerlijk was ondanks er wel weer pasta bij kwam, maar dit keer ook met veel bijgerechten van verschillende soorten groenten. Terug naar onze kamers hebben we de afkorting via de trap naar boven genomen. De eigenaar stond achter de balie van de receptie en bood ons nog enkele dekens aan voor het geval we het koud zouden krijgen die nacht. Dezelfde dekens die tussen de rommel op de bank lagen toen we die middag waren aangekomen. Nel had enkel een dunne zijde slaapzak meegenomen en waagde zich aan de dekens. Wij hadden gelukkig onze dikke slaapzakken waar we in konden kruipen mocht het koud worden. In gewicht wel zwaarder maar op zulke momenten waren we er erg blij mee.