24/9 Don Bosco- Poggio Bustone 21 km ↑598 ↓ 965

Deze ochtend tijdens het ontbijt weer met verbazing gekeken naar de Duitse wandelclub. We hadden een ontbijtbuffet en begonnen zoals altijd eerst met een yoghurt. Daarna gaan we dan altijd terug voor een toast, broodje, brioche en kop koffie. Ik zat met de rug naar het buffet en zag dus niet wat er allemaal gebeurde maar aan Nel's gezicht zag ik wel dat het erg interessant was. Voordat ik me kon omdraaien zei ze dat als we nog iets te eten wilden hebben we dan nu snel moesten worden, anders was het op. Ik draaide me om en inderdaad, de Duitse club liep al vretende naar het buffet om aanvulling te halen. Ik kon nog net de laatste brioche van de schaal afpakken. Toen we bij Don Bosco weg liepen kwamen we al snel het bos uit en ging de route een klein stukje over asfalt. Rechts van ons was een bos waar we in moesten en berg op. Voordat we bij het pad kwamen waar we moesten afslaan kwam er vanuit het bos een kabaal waarvan we ons afvroegen wat dat nou was. Even later kwam uit de dichte begroeiing een muildier van de berg af gegaloppeerd en bleef stokstijf voor ons stil staan. Midden op de weg bleven we elkaar verbaasd aankijken. Op deze manier zouden er vast wel eens ongelukken komen met die enkele auto die hier eens langskomt. Aangekomen in Poggio Bustone moesten we bij een restaurant de sleutel van onze overnachtingsplaats ophalen. Het restaurant zat nog dicht. Een medewerker van het naast gelegen barretje belde naar de eigenaar om te zeggen dat er wandelaars bij de bar op hem zaten te wachten. Ja, ja, over een uurtje zou hij er zijn. Dus op het terras maar een biertje besteld. Er kwam een echtpaar naar ons toe om een praatje te maken en te vragen waar we vandaan kwamen en waar we naar toe gingen. Ze vonden dit zo geweldig dat het biertje en de hapjes op hun rekening ging. Dat was nou eens een leuke ontmoeting. We zaten nog geruime tijd te wachten daarbij in de gaten gehouden door de meneer die de restaurant eigenaar gebeld had. We zagen dat hij nogmaals belde en zijn stem klonk daarbij iets heftiger. Hij vond het schandalig dat we zo lang moesten wachten. De eigenaar kwam en opende het restaurant. Wij stapten bij hem naar binnen en de vieze, muffige stank van het restaurant gaf ons niet veel hoop voor de kamers. Hij liep met ons naar het huis waar hij de kamers verhuurde. Afgezien van de vuile zwarte randen bij de douchecabine, wat hier normaal schijnt te zijn en een uitzondering als deze eens schoon zijn, was de kamer prima. Die avond was het eten in zijn restaurant echter stukken minder. We hadden bij hem overnachting met half pension besteld wat achteraf veel te duur was. Dus, mocht er eens iemand deze tocht willen maken en op dit adres overnachten, alleen overnachten met ontbijt en alla carte eten bij hem. Toen we op de borden van ons buurtafeltje keken zag dat er stukken beter uit.