17/9 Valvabrica-Assisi 13.5 km ↑ 826 ↓ 981

Deze ochtend zaten we met dezelfde club aan de ontbijttafel waarmee we ook gisteravond aan tafel zaten. Alleen zat Paulus de Monnik nu naast mij die gisterenavond de drukte had gemeden en we helemaal niet gezien hadden. In een gesprek met hem kreeg ik eerder het gevoel dat hij verlegen is en niet zozeer op zichzelf wilt zijn. Hij vertelde mij dat dit zijn laatste wandeldag zou zijn en na aankomst in Assisi naar huis ging. Doordat hij veel verdwaald was had hij zoveel tijd verloren dat hij niet vóór het einde van zijn vakantie Rome zou kunnen bereiken. Het tweede deel wilde hij bewaren voor een volgende keer.
De route liep wederom door mooie natuur. Na nog ongeveer 1.5 uur te moeten lopen zagen we in de verte Assisi op de heuvel liggen. Via een oude brug liepen we eerst nog een flink eind de berg op waarnaar we boven gekomen de poort bereikten. Na buiten de poort eerst nog een broodje gegeten te hebben liepen we de stad in. We hadden het verwacht maar moesten toch weer even wennen aan de drukte. Vol met toeristen die overal kris kras rondliepen met tussendoor auto's die hun weg zochten. Toen we aankwamen bij ons guesthouse bood mevrouw Martini bij ontvangst aan de was voor ons te doen. Dit was weleens weer nodig. Ook al wassen we elke avond ons shirt, sokken en ondergoed, de broek kunnen we niet dagelijks gewassen. Dat gebeurd eens als we vroeg in de middag ergens aankomen en de kans groot is dat die de volgende morgen ook weer droog is. Niet vaak dus! Na ons geïnstalleerd te hebben en een frisse douche zijn we de stad ingelopen en als eerste de kathedraal bezocht. Daarna rondgeslenterd, oude gebouwen, kerken bezocht, daarna een koffie met een overheerlijke koek met noten en honig gegeten. Volgens de barman een specialiteit van Assisi. Hoe dan ook, het was erg lekker. Daarna nog een Italiaans schepijs dat hier dan ook echt word geschept met een soort van plamuurmes. Niet zuinig dus zoals in Nederland per mini bolletjes. Op weg terug naar ons guesthouse zagen we Désirée en Bert op een terras zitten. Zij vroegen ons erbij om nog een biertje te drinken voor het definitieve afscheid. Morgen vertrekken zij naar huis en we namen afscheid van hun. Misschien komen wij ze nog eens tegen, ergens tijdens een wandeling. Omdat we morgen een zware dag verwachten met klimmen en dalen zochten we mevrouw Martini op om onze kamers te betalen zodat we vroeg in de ochtend meteen konden weg lopen. Zij sprak geen woord Engels, Duits noch Frans en zo ontstond er nog enige verwarring over de betaling. Ze trok aan haar jurk waaruit wij begrepen dat we een bedrag moesten betalen voor het wassen van onze kleren. Toen we vroegen hoeveel ze daarvoor wilde maakte ze gebaren die wij begrepen als, dat we dat niet hoeven te betalen. Toen we haar daar hartelijk voor bedankten en weg wilden gaan begon ze weer aan haar jurk te trekken en verstonden we 'lavenderia sapone' wat volgens ons dus wassen en zeep betekende. Ja, tuurlijk, ze krijgt de waspoeder ook niet gratis dus toen we vroegen 'quanto costa' knikte ze opgelucht en maakte het gebaar ' ik weet het niet' Een vrije gift dus. Nou, daar waren we ook weer uit en na een tientje op tafel gelegd te hebben voor de was gingen we naar bed.