13/9 Bocca Seriola-Pietralunga 19.8 km ↑ 508 ↓ 665

Wat waren we blij dat we deze ochtend konden vertrekken bij de 'Refugio'
Het was wederom een mooie tocht vandaag. Zoals bijna elke dag werd ik na een aantal uren lopen ook nu weer moe. Als we naar mijn schatting het dorp van overnachten naderden keek ik de omgeving in op zoek naar dat dorp. Vaak zag je een dorp in de verte liggen en gokte erop of hoopte, dat dit het dorp zou zijn. Zo ook nu. Rechts lag een dorpje tegen de berg op, redelijk dichtbij. Links lag ook een dorpje maar veel hoger gelegen en verder. Ik hoopte dat we naar het links gelegen dorp moesten lopen. Toen we aan het einde van de zandweg kwamen maakte deze een bocht naar links. We zaten nog op de goede route dus dat betekende dat we naar het linker dorp moesten. Nog een eindje en een heel stuk hoger. In het dorp aangekomen liep de weg niet normaal omhoog maar moesten we verder trappen klimmen om boven te kommen. Via kleine steegjes bereikten we het centrum van het dorp. Het was nog vroeg in de middag dus bij aankomst boven in het dorp hebben we eerst maar een bar opgezocht en op het terras een biertje gedronken. Inmiddels hadden we ontdekt dat Ron het steeds voor elkaar kreeg om de beste hapjes te regelen dus stuurden we hem daarvoor ook dit keer naar binnen. Even later kwam de barman naar buiten met een schaal sandwiches belegd met proscciuto en een grote bak met chips. We hadden op dit terras sinds enkele dagen ook weer Wi-Fi zodat we enkele berichtjes naar het thuisfront konden sturen. We zochten onze overnachtingsplaats op die dit keer bij een kerk was. De deur van de herberg was open dus installeerden we ons alvast. Er zou om zes uur iemand komen waaraan we ons konden melden en betalen voor die nacht. Terwijl Nel en Ron bij de herberg bleven liepen Ruud, Mirjam en ik het dorp in om enkele boodschappen te halen en geld te pinnen. Terug gekomen van het dorp werden we door de pastoor verwelkomd. Hij kwam zijn huis uitlopen en nodigde ons uit binnen te komen voor een kop koffie. Toen we binnen kwamen zaten Nel en Ron daar ook al en hadden hun koffie al op. De pastoor, Francesco, wilden ons zoveel vertellen terwijl zijn tijd erg krap was want om zes uur zou hij in de kerk een mis moeten doen. Het liep al tegen zessen en wij wezen hem erop dat hij weg moest. Maar hij had nog wel even tijd. Nou ja, de gelovigen zouden vast wel op hem wachten. Hij liet ons foto's zien van zijn familie in Roemenië. Twee broers van hem waren ook priester waarvan één zelfs kardinaal. Hij had ook foto's waar hij met zijn broers opstond samen met de paus. Toen de tijd echt krap werd hielpen we hem er nogmaals aan herinneren dat hij naar de kerk moest. Hij pakte de koffiekopjes om deze in de keuken te zetten maar zag dat ik er nog een paar slokken in had laten zitten. Die moest ik eerst toch nog leeg drinken en hij hield ook in de gaten dat ik dat deed. Ik had bewust mijn kopje koffie niet leeg gedronken omdat het een erg sterke bak was. Ik wilden deze aardige man niet beledigen dus snel de koude sterke koffie naar binnen gegooid. Toen wij in de tuin zaten te genieten van de mooie zonsondergang, kwam hij weer bij ons zitten. Die mis had hij snel gedaan en op onze vraag hoe, vertelde hij dat die maar een half uurtje duurt. Totdat Maria zijn eten klaar had, vertelde hij zijn verhaal verder vanaf het punt waar hij was gebleven vóórdat hij de mis moest opdragen. Hij vertelde dat het oude kerkje nu was gesloten. Tijdens de aardbevingen van vorig jaar was het zodanig beschadigd dat het gevaarlijk was er naar binnen te gaan. Jammer, we hadden deze kerk graag bezocht want het is een zeer oude kerk met fresco's uit het jaar 1400.
's Avonds een gezellig restaurant gevonden waar we ook Desirée en Bert weer ontmoetten. Zij lopen de tocht tot Assisi dus waarschijnlijk zullen we hun nu onderweg vaker tegen komen.