2/10 Farfa-Montelibretti 17.9 km ↑ 488 ↓ 448

In dit klooster was een zuster die voor onze verzorging verantwoordelijk was. Gisteravond tijdens het eten had zij ons aan tafel bediend en voordat wij naar bed gingen liet ze ons weten dat de dagelijkse mis in de kapel om 7.00 uur zou zijn, vooraf aan het ontbijt. We kregen de indruk dat er prijs op werd gesteld dat wij deze mis zouden bijwonen. Dus de wekker iets eerder laten aflopen en naar de dienst die ook hier weer door een priester werd geleid. Ik had verwacht dat in de nonnenkloosters de nonnen best zelf de mis konden verzorgen, in Nederland gebeurd dit tenslotte ook door Jan en alleman. Maar nee, de mannen komen elke dag naar het klooster en dragen de mis op. In de Katholieke kerk alhier hebben ze nog niet van emancipatie van de non gehoord. Trouwens, mijn kennis omtrent deze reikt niet zover om te kunnen beweren dat dit elders wel het geval is. Na het ontbijt en afscheid genomen te hebben van 'onze' non konden we aan de overkant van het klooster meteen de berg oplopen, de laatste ' hoge' berg van deze tocht. Vandaag liepen we nog overwegend door de natuur onder andere door een grote olijfboomgaard waar het pad maar moeilijk te vinden was. Lang leve de GPS! In het dorpje Canneto aangekomen een stop gemaakt voor een kop koffie. In het dorp stonden grote borden met vermelding dat je hier de grootste olijfboom van Europa kon aanschouwen. Het zou een kleine detour zijn en aanvankelijk wilde Ruud die boom wel gaan zien. Omdat ik altijd gefascineerd ben door bomen en olijfbomen in het bijzonder dacht ik er nog een poosje over na of ik de extra kilometers wel of niet wilde gaan lopen. Daarbij wist ik al wel, als ik het niet zou doen ik er bij thuiskomst spijt van zou krijgen. Dus liet ik weten ook mee te lopen naar deze bijzondere olijfboom. Daarop besloot de rest van ons ook mee te gaan en met z'n vijven namen we de afslag op zoek naar de boom. In het dorp was geen cent teveel gespaard om grote borden neer te zetten met bewegwijzering hiervan. Nu hield het plotsklaps op en moesten we vragen waar we die boom konden vinden. Een oud mannetje nam ons mee naar zijn tuin en vertelde ons dat we per persoon € 2. moesten betalen en dan mochten we zijn boom zien. Bleek de betreffende boom bij hem in de tuin te staan en die boom hadden we vanaf de weg al gezien. Erg groot was hij niet en omdat hij aan een kant gekapt was, lelijk ook nog. We kregen het gevoel dat dit beslist niet de grootste olijfboom van Europa zou zijn en dat de hele actie door opa zelf was bedacht om zijn schamele pensioentje aan te vullen. Dus de weg weer terug gelopen om weer op onze route uit te komen. Onderweg ons brood opgegeten in de schaduw van een mooie olijfboomgaard. We kwamen vroeg in de middag aan bij ons overnachtingsadres in Montelibretti. Omdat veel eigenaars van een B&B elders wonen moet je bij aankomst de eigenaar van het huis bellen. Soms krijg je snel verbinding, soms lukt dit helemaal niet en niemand weet waar dit nou aan ligt. Dit keer lukte het dus ook eens niet. Een voorbijganger gevraagd of hij het voor ons wilde proberen. Het lukte hem om contact te krijgen en wij moesten nog even op de eigenaresse wachten. Gelukkig woonde ze niet al te ver uit de buurt en arriveerde ze binnen een kwartier. Het is telkens weer een verrassing als je ergens binnen komt. Er kan zich van alles achter zo'n voordeur bevinden is inmiddels onze ervaring. Dit keer kwamen we in een mooi oud huis, alles van marmer en goed onderhouden. Veel antieke spulletjes zoals ook weer een marmer wasbak op een gietijzeren onderstel. (Ik overweeg toch om in de toekomst eens met een vrachtwagen naar Italië te gaan. Zoveel mooie antieke spullen ik op deze tocht ben tegen gekomen. Zelfs in verlaten dorpen waarin de lege huizen van alles is achter gelaten) Nadat we ons gedoucht hebben lopen we het dorp in om zoals inmiddels ons ritueel geworden is, ergens een terras op te zoeken voor ons dagelijks drankje en hapje.