26/9 Rieti-Greccio 23.4 km ↑ 486 ↓ 196

Deze ochtend liep er een zuchtende, kreunende dame in de keuken die voor ons het ontbijt verzorgde. Zo te horen koste het padronne ontzettend veel moeite om voor ons een paar droge toast met jam op tafel te zetten. Een echt inmiddels ons bekend Italiaans ontbijt, maar dan zonder het zoete gebak of brioches. De koffie lieten we dit keer maar onberoerd nadat we voorzichtig een slokje geprobeerd hadden. Die was zo supersterk zelfs nog nadat wij er een flinke scheut warm water bij gegooid hadden. Gelukkig hadden we de avond ervoor in de supermarkt nog yoghurt gekocht en konden hiermee een eindje vooruit. We liepen al snel het centrum van de stad in en hadden het geluk dat de eerste bakkerszaak die we tegen kwamen al open was op dit vroege uur. Enkele verse brioches gegeten, vers brood meegenomen en op pad. In de namiddag aangekomen bij de B&B waar we voor de komende nacht hadden geboekt. Een paar kinderen die in de tuin speelden riepen de moeder die met een verbaasd gezicht naar buiten kwam. Toen we ons voorstelden en zeiden dat we die nacht bij haar hadden geboekt greep ze naar haar hoofd en mompelde iets. Dat gebaar hadden we al eerder gezien en betekende nooit iets goeds. Zo ook nu niet! Ze zei geen plaats te hebben en dat ze geen boeking van ons had ontvangen. Nel pakte haar mobiel uit de zak en liet haar de mail zien met de desbetreffend bevestiging van de boeking. Ze beweerde gewoon dat ze die mail nooit had ontvangen. Dat vonden wij wel heel vreemd omdat de vorige mails naar haar allemaal waren ontvangen en beantwoord. Toen wij als weerwoord gaven dat dit niet mogelijk was bleef ze volhouden en schoten wij hier niet mee op. Ze wilde wel een andere B&B voor ons bellen om te vragen of daar nog plaats voor ons was. Daar was nog plaats maar dat lag een behoorlijk eind uit de buurt. Maar ze regelde dat de eigenaar ons bij het dorpsplein van Greccio zou ophalen. Toch moesten we nog vijf kilometer doorlopen om bij dit dorpsplein te komen. Dat is dan een behoorlijke tegenvaller als je denkt er te zijn en je hebt nog zoveel extra kilometers te gaan en ook nog weer klimmen. Er zat niks anders op dus liepen we verder met de gedachte dat we dan de volgende dag minder kilometers op de teller zouden krijgen. Na ongeveer een kilometer gelopen te hebben kwamen we langs een andere B&B. Het zag er erg verlaten uit maar we zagen een tuinman aan het werk dus er was leven. Onze vraag of we hier konden overnachten werd negatief beantwoord door de dame die naar buiten kwam en geen woord Engels of iets anders sprak. Zodoende kon ze ons ook niet uitleggen, waarom niet! Dus toch maar naar het dorpsplein. We kwamen aan in Greccio en zouden hier nog een uur moeten wachten totdat de eigenaar van de B&B ons zou komen halen. Dus op het terras van de enige bar die het kleine dorp rijk was een biertje besteld. Oorspronkelijk zouden we die avond ergens in de middle of nowhere overnachten dus hadden we enkele zakken chips gekocht voor de avond. Deze nu uit de rugzak gehaald, er alvast aan begonnen en gewacht. Om 17.30 uur zou hij ons hier ophalen en mooi op tijd stopte er een grote auto. Er stapte een vriendelijke man uit die ons hielp met inladen van de rugzakken en daar gingen we dan. Het was nog een behoorlijk eind van het dorp, zelfs met de auto. Nadat we kennis hadden gemaakt met zijn vrouw, Anna Marie die ons naar de kamers bracht, gingen we ons eerst douchen en ons wasje doen. Daarna naar de huiskamer. Er werd ons gevraagd of we nog terug wilden naar het dorp om ergens iets te eten. Ik had daar geen puf meer voor en de rest sloot zich bij me aan. Wat mij betrof zou ik het brood wat over was wel eten, dat kon best wel voor een keer. Maar Anna Marie bood aan om voor ons naar het dorp te rijden en enkele pizza's te halen. Helemaal super dit plan en daar maakten we dan ook dankbaar gebruik van. Inmiddels werd de tafel gedekt met wijn, prosciuto, salami en peccorini als extra aanvulling op de pizza. De dochter des huizes kwam thuis en de familie kwam gezellig bij ons zitten en gezamenlijk aten we. Nadat we een tijd gezellig hadden zitten praten gingen moeder en dochter naar de keuken, even later ging ook de echtgenoot van tafel en deed het licht uit. Daar zaten we dan in het donker en we dachten dat dit het sein was om naar bed te gaan. Juist op het moment wij aanstalten maakten om dan maar te gaan slapen, kwamen moeder en dochter met een taart aanlopen met daarop een brandend kaarsje. Ze hadden gehoord dat Ruud die dag jarig was en verraste ons met een verjaardagstaart en een fles champagne. Zoals ook de vorige keren waar het met de boekingen mis was gegaan, hadden we nu weer een fantastisch onderkomen met erg gastvrije en vriendelijke mensen. Blijkt toch maar weer dat sommige zaken in het leven niet zó maar gebeuren. Na genoeg taart gegeten te hebben en champagne gedronken gingen we dan nu maar naar bed want het werd al laat en de echtgenoot zou de volgende ochtend om 4 uur al op staan om te gaan jagen. Die nacht werd ik wakker van een baklucht die het hele huis doortrok. Ik had geen idee hoe laat het was maar buiten was het nog pikdonker. Anna Maria was waarschijnlijk tegelijk met haar man opgestaan en al druk bezig taart of cake te bakken. Ik vermoede dat we die ochtend verse taart of cake bij het ontbijt zouden krijgen. Inderdaad, we kregen een goed ontbijt voorgezet met als toetje een groot stuk vers gebakken pruimentaart. Ook had ze voor ons een lunchpakket gemaakt met daarbij een appel. Ze bracht ons zelfs ook nog naar het klooster alwaar we de route op konden pakken. Hier namen we afscheid van haar.