21/9 Spoleto-Patrico 11.8 km ↑ 734 ↓ 18

Gisteravond had Mevrouw Massacessi ons verteld dat de originele route via de oude Romeinse brug niet gelopen kon worden. Deze brug was door aardbevingen van vorig jaar zodanig beschadigd dat die afgesloten moest worden. Het was mogelijk een weg te kiezen waardoor je niet ver hoefde om te lopen maar hierbij moest je een gevaarlijke autosnelweg oversteken. Zij adviseerde een andere weg maar die zou ons veel extra kilometers gaan kosten. Of trein, bus naar Ferentillo en verder lopen. Bus of trein was voor ons zeker geen optie. We gingen eerst maar eens kijken naar de kortste weg. Tijdens onze camino in Portugal hadden we veel langs en over autosnelwegen moeten lopen en wat we tot nu gezien hadden rijden de Italianen iets rustiger dan de Portugezen. Dus proberen maar! We liepen alle trappen weer omhoog die we gistermiddag ook al beklommen hadden. We kwamen al snel bij de desbetreffende plek aan waar we de oversteek moesten wagen. Goed uitkijken en zo erg als ons geschilderd was vonden wij het niet. Een paar honderd meter verder zaten we op de route en zagen links van ons de brug liggen. Het eerste stuk liep door een bos daarna kwamen we op een kleine verharde weg met links en rechts van ons bos en hei. Er kwam ons een man tegemoet die ons waarschuwde dat er vijf gevaarlijke honden losliepen en dat we goed moesten oppassen. We hadden gemerkt dat loslopende honden niets doen als je ze de ruimte maar geeft en misschien waren het wel teckels! We maakten ons niet bang. Verderop zagen we reeds een grote witte hond onze richting op komen lopen. We hadden deze honden al meer gezien en inmiddels wist ik dat het een Hongaarse Kuvasz is. Deze honden zijn bewakers en herdershonden. Ze bewaken schapenkuddes en drijven deze naar andere weiden. Als je voldoende afstand van de kudde houd heb je geen last van deze prachtige dieren. De hond kwam dichterbij en met hem of haar een grote kudde schapen, nog vier andere honden en de gemotoriseerde herder. Niet met grote jas, hoed en wandelstok maar op een motor. Het was nog een jonge man die traditioneel lopen met zo'n herdersuitrusting maar niks vind. De vooruitgang zullen we maar denken. In de verte zagen we bergen liggen met sneeuw bedekt. We liepen nu op de bergweiden met een fantastisch uitzicht rondom. Vroeg in de middag kwamen we aan bij de Agriturismo Bartoli. Een erg mooi plekje. Omdat we vroeg waren en de zon volop scheen konden we de 'grote' was doen. Daarna in de zon genieten van het uitzicht en een wijntje. 's Avonds om 19.00 uur was het erg koud geworden maar zaten we buiten te wachten op de zonsondergang. Bibberend van de kou hebben we hiervan kunnen genieten. Daarna snel naar binnen waar een open haardvuurtje brandde en wij ons konden opwarmen totdat de eigenaar ons kwam halen voor het avondeten. Samen met hem en zijn personeel zaten we aan een lange tafel. Hier genoten we van heerlijk eten door zijn vrouw bereid met eigen gemaakte wijn en voor de vleeseters zelf geschoten wild. We probeerden de avond zo lang mogelijk te rekken want het was daar lekker warm en op onze kamers ijskoud. In de overnachtingsplaatsen zijn wel overal verwarming radiatoren aanwezig maar deze worden niet gestookt. Ook hier niet en het was ijskoud 's avonds. Gelukkig lag er op bed een dik dekbed en binnen een paar minuten was het lekker warm.