15/9 Casamorcia-Valdichiacio 20 km ↑ 394 ↓ 114
Door: J. Dominicus
Blijf op de hoogte en volg Ans
01 November 2017 | Nederland, Doetinchem
De route liep vandaag over de verharde weg. Na twee weken hoofdzakelijk in de natuur, door gehuchten en verlaten dorpjes, viel dat tegen met al die drukte en lawaai. Toen we de stad uitliepen kwam een oud vrouwtje naar ons toe gelopen en begon geagiteerd in het Italiaans tegen ons te praten. We dachten eerst dat ze ons probeerde te vertellen dat we verkeerd liepen. Nadat ze enkele malen haar woorden herhaalde en in een rustiger tempo sprak, begrepen we dat ze ons vroeg of we wel het standbeeld van San Francesco de Page e Lupo hadden gezien. Ja, dat hadden we. Oh, dan was het goed, tevreden knikte ze, zei dat we nu alsmaar rechtdoor moesten lopen en wenste ons een bueno camino. We liepen verder en passeerden een huis met op het balkon een oude vrouw die naar ons zwaaide. We zwaaiden terug en wilden doorlopen. Nee, we moesten wachten want ze moest ons iets 'importante' zeggen. Omdat het oudje nog naar beneden moest lopen zou dat nog wel even kunnen duren en wij wilden nu wel eens doorlopen. Ruud en Ron waren dat dan ook van plan. Wij vrouwen, iets zachter van aard dachten dat we dit niet konden maken. Het oude vrouwtje kwam dan ook hijgend naar ons toe gelopen en buiten adem vroeg zij hetzelfde als de vorige dame. Ook haar konden we geruststellen en zeggen dat we het standbeeld van San Francesco hadden gezien. En nu de stap erin. De laatste kilometers liepen we weer de natuur in en konden vanaf een hoogte Gubbio nog zien liggen. Mooi op tijd kwamen we in Valdichiacio aan. We hadden een overnachting geboekt bij een Agriturismo, mooi gelegen en zelfs met zwembad. Maar de moed zonk ons in de schoenen toen bleek dat Nel zich met de datum vergist had en we dus een dag later aan zouden moeten komen volgens Maria Theresa. En ze had geen kamers meer want zat voor die nacht vol. Althans, degene die de kamer had geboekt was nog niet gearriveerd. Ze zei dat ze voor die persoon nog wel een andere mogelijkheid had en ons die kamer wel wilde geven, maar deze was maar voor vier personen. Ze liet ons de kamer zien wat een appartement bleek te zijn. Ik vroeg of ze wel een matras had want dan wilde ik wel op de grond liggen die nacht. Maar ze kon een strechbed van het zwembad halen en of iemand daar op wilde slapen. Ik wilde dat wel maar Mirjam bood zichzelf meteen spontaan aan. De bedden werden opgemaakt, een strechbed bij het zwembad vandaan getrokken en we hadden plek. We hoefden ook maar voor vier personen te betalen. We vonden het prima als we maar niet verder hoefden te lopen die dag.
's Avonds in een grote kamer samen gegeten waar we ook de drie Amerikaanse dames weer tegenkwamen die we hadden ontmoet in Sancepolcro. Onderweg waren we ze niet meer tegengekomen. Blijkt dat ze een andere route lopen die onze af en toe kruist en dat ze soms een dag de bus nemen. Desirée en Bert waren er ook dus het was weer gezellig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley