11/9 Sansepolcro-Lama 20.8 km ↑ 773 ↓ 751
Door: J. Dominicus
Blijf op de hoogte en volg Ans
18 Oktober 2017 | Nederland, Doetinchem
Vroeg in de ochtend werd ik wakker omdat ik weer misselijk was. Terwijl ik mijn rugzak inpakte vroeg ik me wel af hoe ik die zak in Godsnaam op mijn rug moest krijgen en dan nog lopen ook. Ik was beroerd en kon nauwelijks op mijn benen staan. Op een stoel gezeten in de hal wachtte ik op de anderen.Toen iedereen compleet was en ik mijn rugzak op de rug wilde nemen voelde ik weer iets omhoog komen. Nauwelijks op tijd hing ik boven de w.c. pot. Er kwam nog steeds spinazie uit. Zoveel had ik toch niet gegeten? Opgelucht liep ik even later het klooster uit. Bij deze overnachtingsplaats werd geen ontbijt geserveerd dus liepen we naar de dichts bijzijnde bar om daar iets te eten. Na een koffie met een brioche gingen we op pad. Op advies van Nel heb ik nog een flesje cola meegenomen want dat zou goed zijn als je beroerd bent. Ik drink nooit cola omdat ik dat smerig spul vind maar een goed advies moet je niet naast je neerleggen. We waren al snel de stad uit en liepen het bos in, de berg op. Mijn energie was compleet zoek dus dronk ik af en toe maar een slokje cola. Hiervan knapte ik niet echt op maar kreeg alleen weer buikkramp. We liepen de berg op waar we een stuk met grote rotsblokken voor onze kiezen kregen. Ik wist dat ik hier alleen maar omhoog zou komen als ik mijn rugzak af zou doen en op handen en voeten omhoog zou kruipen. Ruud pakte mijn rugzak en Ron gaf me een duwtje onder mijn kont. Boven gekomen at ik maar weer eens een banaan om mijn energie aan te vullen. Het ging weer even maar even later op een erg smal pad, glibberig met links van mij een afgrond, brak het zweet me uit. Ik stond te trillen op mijn benen en werd duizelig. Ik kon niet verder en moest gewoon even gaan liggen, het kon me niet schelen hoe lang ik daar moest liggen maar verder kon niet! Mijn lichaam wilde niet meer. Op het moment ik mijn rugzak afgooide en me wilde laten zakken kwam er een grote golf braaksel omhoog. Ik moest me aan een boom vasthouden om rechtop te kunnen blijven staan. Nu was ik van binnen vast helemaal schoon want er kwam alleen nog water uit. Opgelucht kon ik weer verder. Onderweg gerust bij het Montecasale klooster waar nog enkele kluizenaars schijnen te wonen. Onderweg vaker en langere rustpauzes genomen. Naar mijn gevoel kwam er maar geen einde aan de dag. Toen we de verharde weg bereikte probeerde Ruud me op te beuren door te zeggen dat het nog maar 2 kilometer was tot het dorp Lama. Maar ik zag nog niets dat op een dorp leek. Nadat we weer langs velden met tabak liepen zag ik verderop een bord met de tekst 'Lama 2' Dus nog eens 2 kilometer?? Eindelijk kwamen we in het dorp aan maar nog niet bij ons hotel. Dat bleek ook nog eens bijna aan de andere kant van het dorp te liggen. Toen we er dan eindelijk waren bleek dat we een appartement hadden geboekt en dat was weer op een andere plaats. Gelukkig was dat niet ver meer. Aangekomen in het appartement ben ik meteen op bed neergevallen. Ruud had al een paar dagen gezegd dat hij zin had in groentesoep en hier konden we zelf koken. Dus gingen Nel, Ruud en Mirjam het dorp in om de ingrediënten voor de soep te kopen. 's Avonds even het bed uit voor een bordje soep. Om ook ons deel aan de werkzaamheden bij te dragen hebben Ron en ik nog even de afwas gedaan en daarna ben ik het bed weer ingegaan waar ik de nacht verder in coma heb doorgebracht. Wat was ik kapot! Ik kan me niet herinneren me ooit zo moe, kapot en beroerd te hebben gevoeld. Ons verhaal bij deze voedselvergiftiging: waarschijnlijk heeft de bar dame het pijpje waardoor de melk van het koffieapparaat loopt al lang niet schoongemaakt. Ik wens haar dat ze ook eens van haar eigen cappuccino drinkt. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, klinkt het gezegde. Dus, mocht je deze tocht gaan maken, 4 kilometer vóór Sansepolcro bij de eerste bar aan de rechter kant van het dorpje, geen cappuccino drinken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley