10/9 Pievo S.Stefano-Sansepolcro 25.9 km ↑337 ↓811

Vandaag was het zondag dus dachten we dat dit een zondagsontbijt was dat we voorgeschoteld kregen. Naast toast, jam, brioches en yogurt ook nog eens vier soorten gebak. Af en toe een stukje appeltaart vind ik best wel lekker maar meteen bij het ontbijt en dan vier verschillende soorten. Wat moet je dan kiezen? Dus gewoon maar van elk soort een stukje geprobeerd want je moet toch wel iets in je maag hebben voor de komende wandeling. Buiten onweerde het dus was de verleiding groot om bij het gebak te blijven zitten, maar aangezien het nog droog was en we toch moesten lopen, regen of niet, gingen we op pad. Wel haalden we de poncho's alvast voor de dag. Deze konden we even later aan voor de komende uren. Onweersbui naar onweersbui, stromende regen kregen we over ons heen. Wat waren we blij met onze poncho's die gelukkig goed waterdicht waren. Voor onze eerste korte pauze hadden we een afdakje bij een kerkje gevonden. Daarna weer lopen en lopen, het duurde uren voordat we een plekje vonden waar we onze broodjes konden eten. Ondanks ik die ochtend voldoende gebak had gegeten werd ik duizelig en akelig in mijn hoofd. Gelukkig hadden we nog enkele bananen bij ons. Nadat ik daarvan een gegeten had ging het weer. Eindelijk zagen we in de verte gebouwen waar we vast even droog konden zitten. Het was een verlaten gehucht. In de woning durfden we niet te gaan zitten in verband met instorting gevaar. De schuur leek nog vrij stabiel en na enkele malen tegen de balken te hebben geschopt dachten we dat we hier wel even veilig ons brood konden eten. Na een tijdje gerust te hebben liepen we weer verder. Onderweg kwamen we soms nog een verlaten dorpje tegen. Het landschap veranderde en het werd vlakker. We liepen langs velden waar tabak groeide. Inmiddels was het eindelijk droog geworden en konden we onze poncho's opbergen. Ongeveer 4 kilometer voordat we Sansepolcro zouden bereiken kwamen we in een dorpje waar we een bar zagen. Eindelijk een kop cappuccino. Er werd in de bar gegokt en de bar dame vond het interessanter om dit te bekijken dan vijf kopjes cappuccino te maken. Dit kwam ons bekend voor. Hadden we onze eerste wandel dag ook niet zo'n ervaring gehad? Nu lieten we ons niet meer zonder een kop warm vocht weg jagen en stonden erop iets te drinken te krijgen. Misschien hadden we dit niet moeten doen. Ron klaagde erover dat zijn cappuccino koud was, Nel had haar bakje al zo snel leeg dat zij niets merkte. Die van Mirjam, Ruud en mij was wel heet. Toen we opstonden om verder te lopen kreeg ik al meteen erge buikkrampen. Omdat ik nooit melk drink dacht ik dat het hiervan kwam en dat het vast wel snel zou overgaan. Onderweg begon Mirjam ook erge buikkrampen te krijgen en het koste haar moeite om op ons overnachtingsadres te komen. Aangekomen bij het klooster Maria Dei Servi pakte Ruud de eerste de beste stoel en ook hij voelde zich ontzettend beroerd. Ik zorgde ervoor dat we ingecheckt werden intussen zochten Mirjam en Ruud het toilet op om daar hun maaginhoud te lossen. Die avond gingen Nel, Ron en ik zonder Ruud en Mirjam naar een restaurant in de buurt om iets te eten. De twee zieken lagen al op bed, te beroerd om nog op de benen te staan. Jammer, Sansepolcro is een mooie oude stad en juist op deze dag was er een dorpsfeest gaande. Het restaurant waar wij aten had spinazie en aardappels. Heerlijk, eens geen pasta of pizza! Alleen vroeg ik me af of het eten in mijn maag zou blijven vannacht. Want als ik iets slechts gegeten heb komt dat er pas 's nachts uit. Op dit moment genoot ik van de spinazie. 's Nachts begon het inderdaad te borrelen in mijn maag en ik werd misselijk. Ik lag dus wakker te wachten op wat en wanneer het komen ging. Ik lag met het raam wijd open en zag telkens iets binnen komen fladderen. Toen het een rondje langs mijn hoofd maakte zag ik dat het vleermuizen waren. Af en toe dommelde ik in om later weer klaar wakker te worden in afwachting van wanneer ik een sprint naar het toilet zou moeten maken. Eindelijk was het zover en opgelucht stapte ik even later het bed weer in voor een paar uurtjes slaap.