1 September. Florence

Na een jaar van voorbereidingen en de laatste weken voor vertrek nog fysiotherapie zijn we op 1 september vertrokken voor een wandelvakantie. Wij zijn: Ron, Ruud, Nelleke, Mirjam en ik. Vijf leden van één familie. Gezien de problemen met mijn knie denk ik dat dit voor mij mijn laatste wandelvakantie zal worden. Daarmee bedoel ik dan de lange afstand wandelingen. Ik denk dat dit geen makkelijke tocht word maar begin er toch maar aan. Ik zie wel waar het schip strand, of niet! Vanuit Weeze vertrokken wij met één uur vertraging. Dat begon niet goed want we hadden de eigenaar van ons geboekte appartement in Florence laten weten dat we ongeveer om 20.00 uur aanwezig konden zijn. In Pisa aangekomen zouden we met de bus naar Florence gaan waar we dan voor de eerste twee nachten een appartement gehuurd hadden. We stonden netjes bij de desbetreffende bushalte te wachten en te wachten.... en de bus kwam maar niet. We stonden bij de juiste bushalte, dat werd ons verzekerd door enkele Italianen die met dezelfde bus ook naar Florence moesten. Nadat iemand op het idee kwam eens bij andere bushaltes te gaan kijken, bleek dat onze bus gewoon ergens anders stond. Wij daar naar toe. Helaas had de buschauffeur nog maar drie plekken. Wij waren met vijf. Nel deed haar best om ons nog mee te krijgen door de bovenste knoopjes van haar bloes open te doen. Dit was een doorgewinterde buschauffeur en dus niet gevoelig voor deze actie. Dus nog maar eens een half uur wachten op de volgende bus. Eindelijk om 21.00 uur konden we vertrekken. Onderweg probeerde Ruud nog steeds de eigenaar van ons appartement te bereiken om onze vertraging door te geven. Na enkele pogingen lukte dit. We kwamen na 22.00 uur aan bij de bushalte in Florence. Daarna nog 25 minuten lopen naar het appartement. In de juiste straat aangekomen passeerde ons een fietser die meteen weer omdraaide. De eigenaar had vijf wandelaars met rugzak geteld en begrepen dat wij zijn huurders waren. Nadat we alle vijf waren gedoucht zijn we nog de straat opgegaan om te proberen iets te eten te krijgen. Dat lukte niet maar wel een biertje op een terras. Laat gingen we die eerste avond naar bed. 2 September. De nacht met onderbrekingen geslapen. Mirjam lag bij ons op de slaapkamer en begon halverwege te snurken. Dat ging nogal hard dus probeerde ik in het donker mijn oorstoppen te vinden. Ik leg alles altijd op dezelfde plaats dus dat lukte zonder dat ik het licht hoefde aan te doen waardoor Ron en Mirjam wakker zouden worden. Ik was weer in slaap gevallen toen ik door een harde knal weer wakker schrok. Ik wist niet wat het was en ook niet van plan om dit midden in de nacht te onderzoeken. Toen we de volgende ochtend wakker werden zagen we de gietijzeren, met grote knoppen versierde gordijnroede van twee meter met gordijn en al op de grond liggen. Bleek dat Mirjam het gordijn dicht had willen doen omdat ze in de tocht lag. Gelukkig was de roede vlak naast haar gevallen zodat er geen ongelukken waren gebeurd. Voordat we aan onze wandeling zouden beginnen hadden we deze dag uitgetrokken om iets van Florence te zien. O.a. de Basilica di Santa Maria del Fiore, De Basilica di Santa Croce, waar we onze eerste stempel haalden en de Ponte Veccio. Ron die zijn eerste Italiaanse ijs hier kocht voor de prijs van, schrik niet...€ 8.50. Aan het einde van de dag een supermarkt gezocht om inkopen te doen voor de volgende dag. Brood, beleg en fruit. Daarna op tijd ons bed in.