Lisboa - Albergaria de Velha - 321 km.

1/9 ) Gezien de zware dag gisteren en de 18 km´s die we vandaag op het program hebben staan besloten we eens uit te slapen. We konden dan in het hotel ontbijten dat om 8.00 uur voor ons zou klaarstaan. Wij stonden wel klaar maar verder weer geen kip te bekennen. Nog even gewacht maar om 8.15 u. was er nog niemand en het hele hotel was afgesloten. Alleen de achterdeur was open, waar de bakker al een zak met verse broodjes had neergezet. Toen ons plan bijgesteld. Broodjes verdeeld en in de rugzak gestopt. Ruud schreef intussen een briefje met het adres van het volgende dorp waar we die dag zouden arriveren. Of waar de hotellier evt. zijn rekening naar toe zou kunnen sturen. Net toen we onze rugzak op de rug wilden gooien kwam er iemand aangekuierd. Ruim een uur te laat. Je kon zien dat hij zo uit zijn bed was komen rollen. Hij zou dan nu voor ons het ontbijt gaan maken. Nou, nee dank je! We moeten nog 18 km. lopen en dan word het wel erg laat en warm. Dus vertrokken we twee uur later dan normaal zonder ontbijt. Maar we konden nog wel de rekening betalen.

2/9 ) Pfffffffff....nou wil ik het niet meer over de temperatuur hebben maar deze wil ik voor deze keer nog wel volledig uitschrijven. Achtendertig graden celcius en negenentwintig komma zes kilometer. Klimmen en dalen. Volgens ons routeboekje hebben we nu geen dagen meer van rond de 30 km. Er zit nog één dag bij van 27.8 km. maar die dag ligt op het einde van de route. Dat moet dan ook nog wel lukken! Verder liggen de maxima rond de 25 km. En dat geeft de wandelaar dan weer moed. Nu de temperatuur nog 10 graden naar beneden. Want van het lopen word je niet zo moe, maar de warmte nekt je.

3/9 ) Als we in de ochtend van Coimbra wegwandelen hangt er in de verte een donker grijze smog. Dit is van de branden die al enkele dagen in deze omgeving huishouden. Toen we gisteren afdaalden naar Coimbra zagen we dikke zwarte rookwolken in de verte. In de stad aangekomen rook je de scherpe brandlucht. Vandaag waait het erg hard wat voor ons de wandeling aangenaam maakt. Het is soms wel moeilijk op de been te blijven als je net zo´n volle swieper van de wind op je rugzak krijgt. De brandweerlieden zullen met deze wind minder blij zijn. Zij zijn nog steeds druk met branden blussen en we horen dan ook de hele dag de sirenes.
We slapen weer bij de brandweerkarzerne. Er word ons plaats geboden op een galerij die volstaat met allerlei rotzooi en het is er bovendien ontzettend stoffig. De matrassen zijn erg dun en zien er ook niet appetijtelijk uit. Waarom ze ons nou niet gewoon beneden in de mooie activiteitenzaal leggen is ons een raadsel die ´s avonds opgelost word. Als we terug komen van het eten speelt er een basebalclubje. De grote lichten zijn aan en een hoop lawaai. Ruud en Ron schatten in dat ze voorlopig niet kunnen slapen en vertrekken naar buiten met een fles wijn die ze daar soldaat maken. Ik ben doodop en ga op mijn matras liggen. Ondanks het enthousiaste geschreeuw van de spelers en de spotlihgts val ik als een blok in slaap.

4/9) Vandaag loopt Ron alweer soepel. Dat was de afgelopen dagen anders. Hij heeft zich een grote blaar onder de voet gelopen ter grootte van een eurootje. En ook nog onder een eeltplek. Hoe krijg je het voor elkaar? Hem lukt dat wel. Wat erg vervelend is dat je er moeilijk met een naald doorkomt. De afgelopen dagen telkens weer rond die plek prikken en proberen het vocht eruit te krijgen. Er zit nu een behoorlijk gat in waar het vocht uit kan. Enne..... ik wist niet dat het mogelijk was blaren aan je billen te lopen, maar het kan!! Verrassing van de dag: een automobilist stopte en gaf ons een plastic zak met daarin een fles ijskoud water en twee appeltjes voor de dorst!

5/9) Toen we vandaag een heuvel afdaalden zagen we in de verte weer dikke rookwolken van branden. We blijven de branden nog steeds vóór. Als we ´s avonds in een restaurant zitten, waar ze hier in Portugal altijd overal de t.v. aanhebben, zien we regelmatig dat het nog steeds brand. De rookwolken trekken zelfs zover dat ze in Lissabon de stad in een dikke smog hullen. We lopen regelmatig in de bossen en hopen maar dat de branden snel onder controle zullen zijn. Vandaag konden we niet bij de brandweerkarzerne slapen. Het is daar crises. We slapen nu in een soort gemeenschapshuis van de kerk. Waar het trouwens ook niet al te schoon is. We moeten wel douchen bij de brandweer, dus lopen dan met onze spullen een eindje verderop om ons daar weer op te frissen. Je komt toch wat tegen!!! Als we van het douchen terugkomen zien we drie slaapzakken op de grond liggen. Even later komt 'Club International' binnen. Er zijn in het parochiehuis maar vier matrassen en helaas voor hun hebben wij die al in beslag genomen. Zij slapen die nacht op de grond.